Zuid Afrika

Dinsdag  16 oktober 2018  Spa Resort en slagvelden 104 km 1217 hm  

Twee dagen geleden zijn we bij Piet Retief de grens over gegaan, terug naar Zuid Afrika. Bij de douane heb ik gevraagd of ik een nieuwe stempel met een nieuwe geldigheidsdatum van mijn visum kon krijgen. Dat was niet mogelijk aan de grens. Na een kleine discussie over waar en of het mogelijk zou zijn om mijn visum te verlengen -en na wat doordrammen van mijn kant- kreeg ik zomaar een nieuwe stempel met 8 november erop. Dus mag ik tot die datum -waarop we onze terugreis hebben geboekt- in Zuid Afrika verblijven. We vragen ons alleen af of de douanebeambte deze datum ook in het systeem had moeten invoeren. 

Gisteren zijn we aangekomen in een spa resort net ten zuiden van Paulpietersburg. Net naast de visvijver hebben we onze tenten opgebouwd. De warme bron van het complex is net naast een kleine stroomversnelling van een riviertje. Daar zijn ook enkele baden met heerlijk warm water, waar we gisteren na een korte fietsdag in gelegen hebben.

Als we de tenten bijna ingepakt hebben, vraagt een vrouw die een huisje hier heeft gehuurd of we "koffie en beschuit" willen hebben. We slaan dit aardige aanbod af en gaan in het hotel stevig eten van het ontbijtbuffet. Ik laat een paar eitjes bakken -"zonnige zijde boven"- en met daarbij ook wat champions met kaas, spek en paprika. Verder neem ik van het buffet ook nog gebakken aardappelen, ontbijtspek, gehakt en brood. Dit heerlijke eten is weer een prima start voor een flinke fietsdag.

Bij het afrekenen van ons ontbijt hebben ze geen wisselgeld. Ook bij de receptie en daarna bij de bar hebben ze geen wisselgeld. Ik vind dat nogal belachelijk voor zo'n duur hotel. Dit is een echt derde wereldprobleem, wat je bij een luxe hotel niet verwacht. Ten einde raad vertrekken we maar zonder dat we geld hebben terug gekregen, we willen niet voor een paar euro enkele dagen staan wachten.

Als we bij de uitgang komen van het complex geven we onze "gate pass" af. Deze blijkt echter niet geldig te zijn zonder een stempel. Terug bij de receptie krijg ik een stempel. Andere toeristen komen ook terug van de uitgang om een stempeltje te halen. "Waarom hebben we die stempel niet meteen gekregen?", vragen we ons af. "Is dit een soort toeristenpesterij?"

We zijn op ongeveer 900 meten boven zeeniveau. Het is fris vandaag en er wordt later op de dag regen verwacht. Na het rivierdal -waar het resort in ligt- klimmen we langzaam omhoog door een groen landschap met veel bossen. Het zijn een beetje saaie productiebossen met veel dezelfde bomen. Gelukkig hebben we ook vaak vergezichten over de bergen om ons heen en na weken lang dorre, droge landschappen zijn we de laatste tijd blij door groene landschappen te fietsen. Daarbij hoort helaas ook af en toe -koud en - nat weer.

Na ruim 20 kilometer zijn we een paar honderd meter gestegen en dalen we af naar de plaats Vryheid. Het is druk en rommelig in de stad. Bij een grote supermarkt doen we snel wat boodschappen en we fietsen daarna meteen weer verder.

Tien kilometer verder stoppen we bij de "Altyd Somer Padstal". We kopen er een pie en eten die in de padstal op. Ook proeven we een paar soorten biltong. Eén soort vinden we wel lekker en daarvan nemen we een zakje mee. Biltong is iets typisch Zuid Afrikaans. Het is gedroogd vlees en ze hebben er heel veel verschillende smaken van.

In de middag gaat het fietsen heel erg snel. Het lijkt wel één lange afdaling, maar in werkelijkheid gaat het een beetje bergop en bergaf zonder echt af te dalen. De koude wind -die we in de rug hebben- gaat steeds harder waaien. Er staan steeds minder bossen en we fietsen steeds meer door open grasland met af en toe wat koeien. Alleen op het einde van de fietstocht zien we een groep hartebeesten en 2 struisvogels lopen.

We zijn nu in een gebied waar een aantal bloedige veldslagen zijn geweest tussen de Boers, de Zulu's en de Britten. Een paar kilometer voor Dundee zetten we onze tenten op bij de Battlefields Country Lodge. Het opzetten van de tenten is wat lastig door de inmiddels stormachtige wind. Het is een prachtige lodge en ons toiletgebouw lijkt bijna nieuw. s'Avonds eten we van een buffet in de prachtige eetzaal. De grote ruimte bestaat uit een houten kapconstructie -gemaakt van rondhout-met rieten dakbedekking.

In de avond gaan we in een klein bijgebouw zitten. Ook dit gebouw heeft een prachtige houten kapconstructie met rieten dak. Alles lijkt nieuw, maar aan de oude stalen ramen is te zien dat het gebouw toch al op leeftijd is. Ik bekijk mijn tracks voor de komende week. Het laagste punt is 950 meter en verder blijven we in de bergen op grotere hoogte. We bekijken ook de weersverwachting. Het lijkt erop dat er steeds 2 koude -en deels natte- dagen met een maximum temperatuur van net onder de 20 graden wordt afgewisseld met een tropische dag van boven de 30 graden.

Zaterdag  20 oktober 2018  Hooggebergte  81 km 1634 hm  

De laatste dagen hebben we met een boogje om Lesotho heen gefietst. De grens tussen Zuid Afrika en Lesotho ligt hier op grote hoogte. Lesotho ligt hoog en op de grens zijn de Drakenbergen. We zien al een paar dagen de enorme rotswanden van de Drakenbergen. Tussen Kwazulu Natal -het deel van Zuid Afrika waar we nu zijn- en Lesotho is maar één grensovergang en dat is de beruchte Sani pas. Daar willen we Lesotho in fietsen.

Vlak bij Howick staan we op de camping van Mid Mar. Het heeft geregend vannacht maar als we wakker worden is het droog. Onze tenten zijn bijna droog als we ze inpakken. Op een muurtje bij het stuwmeer -waar de camping aan ligt- eten we ons ontbijt. Er staat een gemeen koude wind en de zon is verdwenen achter een bijna gesloten wolkendek. Het uitzicht over de bergen achter het meer is fraai.

Bij het verlaten van de camping moeten we ons betaalbewijs laten zien. Marcel heeft dat al weg gegooid. Gelukkig doen de bewakers niet zo moeilijk en als we vertellen dat we echt betaald hebben mogen we de camping verlaten. Nog voor we Howick in fietsen zien we op onze gps een kortere route over kleine weggetjes. We zien ook een paar wielrenners uit die kortere weg komen en besluiten een stukje af te snijden en Howick links te laten liggen. Vijf kilometer lang loopt er een hardloper voor ons uit. Na een wat rommelige buitenwijk met bungalows komen we weer op onze geplande track.

Na 10 kilometer klimmen en dalen door de heuvels langs het stuwmeer beginnen we aan de eerste grote beklimming van vandaag. We fietsen van ruim 1000 meter hoogte naar 1528 meter hoogte. Aan het begin van de beklimming doen we onze regenjassen uit en onze windstoppers aan. Het is met ongeveer 15 graden niet heel erg koud, maar de harde wind maakt het koud.

Na een uurtje klimmen komen we bij een dorp dat fraai in de bergen ligt. Iedereen heeft rechthoekige huizen en daarnaast nog een rondavel staan. Het dorp ziet er kleurrijk uit en de achter liggende bergen zijn indrukwekkend. Bij een kleine supermarkt kopen we een fles cola en voor ieder een pie. Op een pallet gaan we voor de winkel -uit de wind- zitten om het op te eten. Onze natte shirts voelen koud aan en we doen een droog shirt aan.

Als we verder klimmen komt er langzaam steeds meer zonneschijn en wordt het weer aangenamer. We fietsen door steeds meer open grasland en hebben fantastische vergezichten over de groene bergen met in de verte de enorme rotswanden van de Drakenbergen. We verwachten na de top een flinke afdaling. Deze afdaling laat lang op zich wachten. Na elke korte afdaling volgt er steeds weer een korte beklimming. Bij een tankstation eten we een ijsje en een paar kilometer verder stoppen we bij een farm stall voor onze lunchpauze. De farm stall is een gezellig klein restaurant waar we tosti's eten.

Na de lunchpauze kregen we -na eerst nog een paar heuvels- eindelijk de grote afdaling. We dalen razend snel naar 950 meter hoogte. De laatste 18 kilometer klimmen we weer terug naar een hoogte van ruim 1500 meter. Vlak voor we boven zijn stoppen we bij een liquor store en kopen er een fles frisdrank. Op een muurtje voor de winkel gaan we heerlijk in de zon zitten. We hebben er een mega gaaf uitzicht over de bergen. Het is zaterdag en er lopen een aantal half dronken mannen. Ine wil snel weer verder, want ze vind het geen fijne plek. Als er ook nog een aangeschoten man voor
ons gaat staan en een tiental keer vraagt om wat te drinken is de maat vol en vertrekken we.

Vlak voor het dorpje Bulwer staat een groot bord waarop een plattegrond staat met onder andere alle hotels en guesthouses. Het Mountain Park Hotel dat ik op onze planning heb staan staat er niet op. Als we het dorp in fietsen lijkt het hotel niet te bestaan. Aan de hoofdweg is wel een B&B. We bellen aan de poort aan. De eigenaresse is bij haar schapen aan het kijken en het duurt een tijdje voor ze de bel hoort en de poort voor ons open maakt. Achter een lange oprijlaan ligt de B&B. Ine en Marcel hebben voor 850 Rand een kamer en ik voor 490 Rand. De kamers zijn leuk ingericht. Ik heb -zoals al een paar keer eerder- weer de kamer met een meer kitsch-inrichting. Ik heb wel geluk dat bij mij de kleine elektrische kachel werkt, want op de andere kamer werkt die niet.

Op het einde van de middag drinken we een kopje thee op de kamer van Ine en Marcel. Om 19.00 uur gaan we naar de gezellige "woonkamer" van het meer dan 100 jaar oude woonhuis. De eigenaresse heeft voor ons gekookt. Na een lekker 3 gangen menu drinken we in mijn kamer -want daar is het lekker warm- nog een kopje thee.

Maandag  22 oktober 2018  Sani pas  28 km 1387 hm
 
Vandaag hebben we een korte fietstocht gepland. We gaan proberen om de extreem steile Sani pas op te fietsen en we verwachten dat we daar de hele dag voor nodig hebben. Voor we gaan ontbijten bij het restaurant -voor de backpackers lodge aan de voet van de beklimming- drogen we onze tenten in de zon voor we ze inpakken.

Na het ontbijt fietsen we de eerste 5 kilometer over asfalt. De weg loopt nog maar weinig bergop en dus gaat dat erg snel. Ook het eerste deel over de zandweg is makkelijk. Er wordt gewerkt aan de weg om deze te asfalteren tot aan de douanepost van Zuid Afrika. Wel loopt de weg nu bergop. Op een uitkijkpunt staat een groep Nederlandse toeristen. Ze zijn vanochtend met een bus naar Underberg gereden vanaf hun hotel. Daar zijn ze overgestapt op 4x4 auto's om vandaag de bergpas op te rijden en weer terug.

Na 16 kilometer fietsen komen we bij de douanepost van Zuid Afrika. De werkelijke grens is 12 kilometer verder en 1300 meter hoger. Dus de komende 12 kilometer is het gemiddelde stijgingspercentage dus meer dan 10 procent. Bij dedouane krijgen we heel snel een uitreisstempel. Mijn paspoort wordt niet gescand en ik ben blij dat ik zonder
problemen het land kan verlaten. Ik maak me nog steeds zorgen omdat ik wel -op een rare manier- een stempel met nieuwe "visumdatum" heb gekregen maar ik vraag me af of dat wel in het computersysteem is ingevoerd.

Na de douanepost is de weg een steenslagweg. Over rotsblokken, zand en stenen fietsen we eerst nog even rustig omhoog. Na een paar kilometer komen op een ongelooflijk steil en slecht stuk wegdek. Ik blijf een paar keer met mijn trapper achter rotsblokken hangen. Ook slipt mijn achterwiel een paar keer. Enkele stukken moet ik lopen omdat het echt onmogelijk is om nog te fietsen. Ine en Marcel hebben het ook zwaar om hun fietsen de berg op te duwen. Er komt een mountainbiker naar beneden. Hij vertelt dat we op het slechtste stuk weg zitten. Hij heeft zelf ook moeite om af te dalen. Met één voet aan de grond daalt hij voorzichtig af.

Na het slechte stuk blijft de weg extreem steil. We fietsen verder tot een plek met een fraai uitzicht. Daar houden we onze lunchpauze en proberen we weer even uit te rusten. Vlak na de pauze valt Ine omdat ze haar voet aan de grond wil zetten op een plaats waar net een diepe kuil is.  Marcel gaat haar helpen haar fiets omhoog te duwen. Daarna helpt Ine Marcel weer om zijn fiets omhoog te duwen.

Ik probeer zo veel mogelijk omhoog te fietsen en wandel af en toe een stuk naar beneden om de fiets van Ine omhoog te fietsen. Net als Ine ga ik ook een keer onderuit op haar fiets, terwijl mijn trapper weer eens achter een rotsblok blijft hangen. Gelukkig valt alleen de fiets en kan ik zelf net op tijd mijn voeten aan de grond krijgen. Af en toe krijgen we een aanmoediging van andere toeristen en van een Zuid Afrikaans stel krijgen we een paar flesjes met koud drinken.

De hele dag hebben we een prachtig blauwe lucht en geweldige uitzichten over de Drakenbergen. De laatste kilometers naar de top fietsen en lopen we omhoog via haarspeldbochten. Het uitzicht is hier helemaal spectaculair. Bij één van de bochten hoor ik Marcel zeggen dat een motorrijder -die omhoog rijdt- op één van de bochten onder ons is gevallen. De man durft niet meer verder te rijden. Hij wordt later met een auto opgehaald en iemand anders rijdt zijn motor verder de bergpas op.

Op het einde van de middag zijn we bijna boven aan de bergpas. Op de top is de hoogste pub van Afrika. Een paar toeristen kijken vanaf het terras toe hij wij het laatste omhoog ploeteren. Ik fiets met heel veel moeite en parkeer mijn fiets bijna boven op de pashoogte. Ik wandel dan terug om de fiets van Ine over te nemen die Marcel omhoog aan het duwen is. Ik fiets met haar fiets -met lekker klein verzet- omhoog terwijl Marcel samen met Ine daarna de fiets van Marcel het laaste stuk omhoog duwen.

Bij de grenspost van Lesotho krijgen we een nieuwe stempel in ons paspoort. Vanaf hier ligt er prachtig nieuw asfalt. De grenspost is een armoedige hooggebergte nederzetting. Achter de grenspost staat een bord met "Sani pass 2875 meter". We maken foto's van het bord en gaan op zoek naar een overnachtigsplaats. Het hotel en de backpackers lodge met camping die bij de pub liggen zijn gesloten vanwege renovatiewerkzaamheden. We kunnen er wel kamperen maar er is geen warme douche.

We fietsen nog een kilometer verder door de hoog gelegen graslanden van Lesotho tot we een klein hotel zien. We krijgen hier een nieuwe rondavel. Buiten begint het af te koelen, maar in de zon is het nog wel aangenaam. In de rondavel is het amper 10 graden. Gelukkig staat er een gaskachel met een gasfles er achter. Bij de muur van de doucheruimte met toilet staat er ook een gasfles. Vanaf de gasfles loopt er een losse slang over de muur. Aan de andere kant hangt een geyser. De geyser hangt scheef maar werkt gelukkig prima. Ze hebben nog geen douchescherm geplaatst, waardoor het een natte boel wordt in onze badkamer.

In het begin van de avond krijgen we kip met rijst in het restaurant. Terug in onze rondavel is al snel de gasfles van de kachel leeg. Om 21 uur gaan we onder een dik pak dekens in onze bedden liggen om warm te blijven.

We hebben de afgelopen 8 dagen in Zuid Afrika 590 kilometer gefietst met 8754 hoogtemeter. Per dag hebben we € 36,76 uitgegeven. We hebben 4 nachten gekampeerd en gemiddeld € 7,63 per persoon voor de campings betaald. De gemiddelde prijs voor de hotels was € 27,29 per persoon per nacht.

Lesotho

Dinsdag  23 oktober 2018  Het hoogste punt 55 km 756 hm  

Als we wakker worden is het koud in onze rondavel. Buiten schijnt de zon en is het in de zon al aangenaam warm. Om 8.00 uur zijn we -samen met een Australische mountainbiker- in de eetzaal. Pas rond 9.00 uur is ons ontbijt klaar waardoor we laat vertrekken vandaag.
   
Met onze windjassen aan fietsen we door een schitterend berglandschap met grasland. Af en toe loopt er een herder. De herders zijn allemaal warm aangekleed en hebben een soort deken om hangen. Ze zien er armoedig uit.

Na een kleine afdaling komen we bij een dorp met eenvoudige rondavels. De muren zijn van gestapelde stenen -die hier uit de bergen komen- en het dak is van riet. Het ziet er prachtig, maar ook heel armoedig uit. De mensen -en soms ook de dieren- zijn mager en soms vragen ze om eten. Stromend water, electriciteit en riool is hier niet aanwezig.

Na een dorp fietsen we een bergpas op. Er staat een bordje met 1:6. Dat is 17 procent. In de verte zie ik dat een stuk wegdek niet bestaat uit prachtig nieuw glas asfalt, maar uit beton. Ik waarschuw Marcel al dat we een loodzware beklimming krijgen. Een wegdek van beton wordt alleen aangelegd als de weg extreem steil is.

Even later kan ik niet meer normaal omhoog fietsen. Gelukkig is er geen verkeer op de weg. Zo kan ik slingeren over de weg. "Als men hier geen haarspeldbochten maakt, dan bedenk ik ze zelf wel", denk ik. Ik probeer zo over de weg te slingeren dat ik met niet meer dan 15 procent omhoog hoef te fietsen. Het is loodzwaar maar het lukt me om te blijven fietsen.

Vlak voor een paar haarspeldbochten begint het asfalt weer. In de bochten is het minder steil. Net voor de bochten -op een hoogte van 3000 meter- parkeer ik mijn fiets. Ik wandel naar beneden. Ine heeft last van de gevolgen van haar val van gisteren op de Sanipas. Marcel is haar fiets omhoog aan het duwen. Ik neem de fiets van Ine over van Marcel en fiets deze verder omhoog. Marcel en Ine duwen daarna de zware fiets van Marcel omhoog tot aan het begin van het asfalt.

Na de haarspeldbochten volgen er nog een paar korte stukkken die extreem steil zijn. Ook daar ligt een betonweg. Ieder komt nu op eigen kracht fietsend omhoog. Ver onder ons zien we dat de Australische mountainbiker op het steile weggedeelte ook zig-zag omhoog fietst. De Australiër komt ons vlak voor de top voorbij fietsen op zijn fiets zonder bagage. Boven op de top wacht hij op ons. Bij het bordje met de tekst "Highest point 3240 meter" maken we foto's.

De afdaling gaat door een prachtig dal. Lange tijd zien we geen hutten staan. We zien slechts af en toe een herder lopen. Als we verder dalen wordt het iets groener en komen er steeds meer dorpjes langs de weg. De dorpen zijn heel erg primitief en het duurt lang voor we weer electriciteitskabels zien. We zien dat er ezels gebruikt worden voor het transport en dat ossen ploegen trekken over de akkers.

Rond de middag eten we brood terwijl we op een muurtje langs de weg zitten. De koude bergwind is verdwenen en de zon brandt op onze ruggen. Na de pauze moeten we weer een paar stukjes klimmen. Onze benen hebben daar weinig zin in. Ine -die ook last heeft van haar val gisteren- stelt voor om een stuk met een auto verder te gaan. De bergen zijn prachtig maar ook heel erg zwaar. Daarnaast hadden we ook thuis al bedacht dat we hier ergens met de bus naar de zuidkust zouden moeten reizen om op tijd in Kaapstad te zijn.

Midden op de middag komen we in Mothotlong. We fietsen het stadje in en bij de bushalte wil er net een busje vertrekken naar Butha-Buthe. Op de bank achter de bestuurder wordt ruimte gemaakt om onze fietsen te plaatsen. We moeten onze voorwielen van de fietsen halen, omdat anders de fietsen niet in de bus passen. Op de achterbank stapelen we onze fietstassen en nemen we plaats.

De rest van de middag rijden we door hoge bergen. De weg gaat over nog 2 passen van boven de 3000 meter. Net na zonsondergang komen we in Butha-Buthe aan. Onderweg hebben we 375 Rand betaald voor de busrit. We hebben samen met onze fietsen en tassen 8 zitplaatsen bezet. Voor de fietsen betalen we nog 200 Rand extra.

Het laatste deel van de busreis zijn we in een veel moderner deel van Lesotho aan gekomen. Een kilometer van de bushalte is een heerlijk luxe guesthouse. We nemen snel een douche en wandelen daarna naar een restaurant voor ons avondeten. Na het eten bekijken we in de luxe woonkamer van ons guesthouse de route voor de komende weken. We besluiten morgen nog 50 kilometer door Lesotho te fietsen en daarna de grens over te gaan naar Zuid Afrika. Vanaf Ficksburg willen we de bus naar Bloemfontein nemen. In Bloemfontein zullen we proberen om met een nachtbus naar de zuidkust te reizen. Terwijl we de route bekijken zien we Ajax een wedstrijd in de Champions Leage winnen op een mega groot tv-scherm.


We hebben 2 dagen in Lesotho gefietst. We hebben 104 kilometer afgelegd en daarbij 1353 meter geklommen. We hebben € 34,43 per man per dag uitgegeven. Dit bedrag is exclusief de busrit waarvoor we € 11,98 per persoon hebben betaald. Beide nachten hebben we in een hotel geslapen en € 22,92 per persoon per nacht uitgegeven.